Temos o Nadal enriba. As luces nas rúas, os anuncios de televisión, os escaparates, os productos típicos destas datas… O mundo non se detén ainda que ti esteas de loito.
Loito en Nadal
Para moita xente estas festas son un motivo de ledicia, de reencontro. Pero para as personas que sufriron algunha pérdida, coma ti, é un momento moi duro, por ser precisamente a época na que máis notas as ausencias. Reunirse arrededor dunha mesa na que esa cadeira vacía é tan evidente, aflíxete e énchete de añoranza. Non te castigues por sentirte mal, é completamente natural.
Trátase dunha data moi emotiva. Seguramente albergues na túa memoria mometos felices da túa infancia. Pero co paso dos anos, inevitablemente, sumáronselles outros recordos máis duros. Ademáis de acordarte da ilusión coa que esperabas aos Reis Magos, é posible que agora tamén evoques a pérdida dos avós, cecais da parella, un pai, unh irmá, un fillo, tal vez unha filla… Como non sentir nostalxia?
A veces o Nadal tamén te conecta con esas cousiñas que non lograches, cos pequenos ou grandes disgustos da vida: rupturas, peleas, desilusións, enfados, separacións, distanciamentos… Todo axuda a que o sentimento de abatemento se instale en ti.
O que os demáis esperan de ti
Con moita frecuencia familiares e achegados empúrrante, presiónante ou pídenche que tires adiante, que ainda que sexa que o fagas por eles/as. E ti que por dentro estás destrozado/a, non tes forzas nin ganas de nada, pero tampouco queres arruinarlles as festas. Que fas? Como actúas?
O meu consello é que fagas o que che apeteza, sempre e cando non sexa quedarte solo/a e illado/a. Se queres mandar ao corno o Nadal, mándao. Se non che apetece celebrar ou acudir a unha cea ou comida, non vaias. Se non queres poñer a árbore de Nadal, non a poñas. Si che apetece facer unha pequena escapada, faina. Ti mellor ca ninguén coñece as túas necesidades.
Se che din “sa deberías estar ben”, “xa pasou moito tempo”, “a vida sigue”, etc. Non lle lo tomes a mal, esas persoas desexanche o mellor, que non o expresen da forma máis adecuada ou non acaben de comprenderte, non significa que non te queiran.
Acepta o teu loito
Non fagas como que non pasa nada, así que non intentes fuxir das túas emocións nin dos teus recordos. Se tes que chorar, chora. Non te sintas mal por botar de menos a alguén, que non che dea medo emocionarte.
Psicóloga Lugo
Janet Díaz
Bibliografía
Instituto IPIR
