Dille a un psicólogo como conduces e dirache como es

Un feito tan cotiá como conducir revela moito de nós. Normalmente non acostumamos a analizar como conducimos, nin moito menos nos cuestionarnos se o noso estilo ao volante é unha manifestación da nosa personalidade e dos nosos problemas emocionais.

 

A personalidade ao volante

A nosa personalidade inflúe indiscutiblemente na forma que temos de conducir. Para manexar un coche precisamos dunhas destrezas de coordinación motoras, pero só con isto non abonda. Temos que decidir se aceptamos ou non as normas de circulación e ademáis temos que tomar moitísimas microdecisións ante situacións ambiguas. E de que depende isto? Da nosa personalidade e das nosas emocións.

 

Como ser un bo conductor en Lugo (ou en calquera outro lugar)

Para ser un bo conductor hai ter bos reflexos, controlar os cambios de velocidade, a freada, a posición das mans no volante e demáis elementos técnicos. Pero tamén é fundamental saber xestionar as nosas emocións e tolerar a incertidumbre.

Os pilares básicos da boa conducción son: ser sensatos, racionalizadores e saber atemperar as emocións. Aspectos nos que precisamente máis floxos andamos…  E digo eu, isto onde se aprende? Nas autoescolas non o ensinan, non concesionarios tampouco, nas aseguradoras máis do mesmo… Nin sequera se comproba nas probas psicotécnicas!

En xeral, conducimos dominados polas nosas emocións e, en máis ocasións das desexadas, acabamos perdendo o control. Excusas como “é que tiven un mal día” non serven. Quen é o que conduce, o mal día ou ti? Quen toma as decisións, o mal día ou ti?  Es ti o que pisa o acelerador porque non sabes xestionar esa ira que che provocou un comentario do xefe. Es ti o que se salta as normas porque non toleras a frustración ao non conseguir chegar aos obxetivos de vendas… Es sempre ti. Ti de boas, ti de malas, tin con présa, ti tranquilo, ti cabreado, ti feliz… Conciénciate, se conduces coma un toleirán é responsabilidade túa, non das túas circunstancias.

Así que se tiveches algún conflicto familiar, no traballo, se rifaches cun amigo ou o que sexa que che pase, non descargues o teu malestar na carretera. Vaite ao ximnasio, turra contra unha parede, pero non poñas en perigo a túa vida, nin a dos demáis.

 

Que hai detrás dun conductor hostil?

Sinxelo: unha persoa que ademáis de ter unha pobre autoestima, carece de autocontrol e non sabe xestionar nin os seus problemas nin as súas emocións. Sabedes a que tipo de conductores me refiro? A eses que se inchan ao volante créndose os reis do asfalto, os que pensan que son intocables e fan cafradas sen ter en conta que na carretera hai máis persoas que poden sufrir as consecuencias das súas imprudencias.

Crense os reis da carretera porque iso apórtalles unha falsa ilusión de control. Si, falsa ilusión, porque a realidade é que non controlan nin os seus sentimentos. Por máis que aceleren, por máis cabalos que teña os seus coches ou por moitos coches que adianten, non se converten en seres superiores, só deixan claro cales son as súas debilidades.

Un coche non é un medio para demostrar nada, nin a un mesmo, nin aos demáis. Un coche é só un medio de tranporte. Utilizar o coche para cubrir necesidades, para ocultar debilidades ou para disimular carencias pon de manifesto que algo falla nese conductor, na súa autoestima e na súa seguridade. Por moi flamante que sexa o pepinazo que conduza, non lle vai axudar a converterse nunha versión mellorada de si mesmo.

 

Conducción como medio de expresión

O tipo de coche que temos, a cilindrada, a cor, a nosa maneira de conducir… Ao final é todo unha expresión de como nos movemos na vida, a tódolos niveis, e incluso pode ser máis real que noutros ámbitos. Nunha carretera non sabemos o que vai a ocorrer, por iso ao volante se expresa a personalidade tan vivamente, sen máscaras.

Se ti es unha persoa agobiada e cun medo terrible a morrer, a que che pase algo malo, que vas a facer? Ir a 60 cando podes ir a 100, por exemplo.

Se en cambio ti te cres o mellor do mundo, pero sintes que a xente non te valora, que fas? Colles o coche, ferro a fondo e fas todo o posible por deixalos a todos atrás… Que ninguén sexa capaz de adiantarte. Mecanismo de compensación activado!

As persoas moi obsesivas, por exemplo, á hora de aparcar teñen que deixar o coche completamente perfecto, e se está un chisquiño torcido volven a aparcar de novo ata que quede marabillosamente estacionado. E se detectan un rascón?Dra-ma.

As persoas pasivo-agresivas non pitan, non bracean, non enumeran aos nosos mortos ou aos nosos proxenitores. Pero veremolos sempre pegados ao noso cu. Ainda que non o manifesten abertamente, rezuman hostilidade, rezuman agresividade. Tamén os recoñecerás porque non che facilitarán as incorporacións.

 

Como lle pode axudar un psicólogo a un conductor

Cando un conduce mal, en moitísimas ocasións, é porque non se atopa ben. Ven a verme!

A conducción temeraria é un sinal de que algo en ti non está ben (polo menos na maioría das ocasións). Obsérvate e se detectas algún problema sempre podes acudir a un psicólogo.

Mentalizate de que os coches son armas de doble gume, pódente levar máis rápido, pero tamén podes acabar tendo un accidente. Así que cando te montes no coche, en vez de intentar solucionar os problemas pisando o acelerador, centrarte no que estás facendo: conducir.

Janet Díaz Portela

Psicóloga en Lugo